Macrofotografie is vaak ook lange tijd niets doen; in positie wachtend bij een nest tot de terugkeer van het onderwerp dat elders is gaan jagen. Zo’n intermezzo biedt zowel kansen als risico’s. Kansen om de rest van de omgeving vanuit een stationaire positie eens goed op te nemen wat vaak ook weer tot nieuwe waarnemingen leidt, risico’s omdat men afgeleid kan raken waardoor het echte doel wordt gemist.
Hier lag ik in positie wachtend op de terugkeer van een nieuwe graafwesp soort op het bijenhotel toen mijn oog viel op een middelgrote Koninginnenpage (Papilio machaon) [1] rups in de Venkel (Foeniculum vulgare). Mogelijk was de vlinder die eerder dit jaar passeerde toch een nieuwe gast die eitjes had achter gelaten. De verleiding was groot maar het doel was bepaald en de positie werd niet verlaten. Een dag later zat de rups nog steeds op dezelfde plek en tegen het invallen van de avond nadat de wesp haar activiteiten had gestaakt was er een kans om de rups te fotograferen.
De bewegingsloze houding deed de vraag rijzen deze 4e instar misschien op het punt stond te vervellen. De gedachte had zich nog niet gematerialiseerd of plots schoot de rups in beweging, de oude huid afstropend.
Het oude kopschild bleef onderaan het veel grotere nieuwe gezicht van de rups hangen tijdens deze activiteit en werd als laatste afgeworpen met behulp van het voorste poten paar. Helaas was ik te laat om het op te vangen.
De eerste animatie laat zien hoe een harmonica beweging gecombineerd met kleine stapjes van de poten volstaat om uit de huid te kruipen. In de tweede animatie verwijdert de rups haar oude kopschild.
Literatuur
1 Nederlands Soortenregister
