Een nieuwe tuinsoort uit het genus Symmorphus: S. gracilis [1], het mannetje en het vrouwtje.
Zowel het vrouwtje als in ieder geval twee mannetjes leken gedurende ongeveer een week verweven in een zoekproces waarbij de mannetjes geurvlaggen leken uit te zetten op diverse planten om het vrouwtje, of wellicht vrouwtjes, te lokken. Ik bestudeer nog nader wat de literatuur hierover zegt. Een eerste scan geeft aan dat sommige wespen met de kaken feromonen aanbrengen en die dan met het achterlijf uitsmeren. Het uitsmeren met het achterlijf was duidelijk te zien, als het hier om dit proces ging. De mannetjes landden op een blad en veegden dan met hun achterlijf uitgestrekt over het blad één of twee keer naar links en rechts. Op deze foto is dat te zien terwijl de wesp naar rechts veegt.
Dit proces speelde zich in een beperkt deel van de tuin af en leek zicht te concentreren rond een struik Forsythia. De mannetjes kwamen van rechts invliegen. Ze landen op een blad van de plant, vaak dezelfde bladeren maar niet altijd, veegden met hun achterlijf en vlogen verder naar een Rimpelroos struik waar ze tussen het gebladerde vlogen en soms kort landen en aan de achterkant uit het zicht verdwenen. De achterkant van de struik staat tegen de open schutting van de tuin en ik vermoed dat ze daar de tuin verlieten om dan naar rechts af te slaan en enkele meters verderop de tuin weer binnenkwamen en het ritueel weer opnieuw begon.
Literatuur
1 Nederlands Soortenregister